حکایت سمینارها و همایشهای رایج با هزینه های آنچنانی چیزی است که بر کمتر کسی از پرسنل بهداشت و درمان کشور پوشیده است.

این سمینارها که به شوخی سمیناهار نامیده میشود علاوه بر اتلاف وقت تعداد زیادی از عناصر فعال سیستم درمان در ساعت طلائی روز موجب اتلاف هزینه های زیادی میشود که اخیرا" هم دعوت از سخنران خارجی در این همایشها باب میشود که هزینه های بی ثمر این برنامه ها را چند برابر میکند.

بازآموزی و آموزش ضمن خدمت چیزی نیست که کسی در اصل آن مناقشه داشته باشد و یا آنرا غیرلازم بداند اما این برنامه های آموزشی باید هدفدار و با ارزیابی و مدیریت شده انجام گیرد.

امتیازات و گواهی های صادره برای کادر پیراپزشکی و پرستاران عملا" خالی از فایده بوده و افرادی داریم که با دو هزار ساعت گواهی کلاس حضوری و غیرحضوری نه در جایگاه شغلی و نه در میزان دریافتی هیچ تفاوتی را با دیگران تجربه نکرده اند و اعطای مدرک معادل سطح بالاتر- قانونی است که برای کسی اجرا نشده است و در مورد کادر درمان به جرات میتوان این ادعا را کرد.

امیدواریم مسئولین و سیاستگذاران امر بجای این دوره های هزینه بر با برنامه ای همانند آموزش ضمن خدمت فرهنگیان بتوانند ارتقاء مدرک تحصیلی کارکنان خود را پشتوانه حضور جدی و آموزش کلاسیک آنها قرار داده و سطح آموزش و تحصیلات مجموعه بهداشت و درمان را ارتقاء بخشند.