جامعه پرستاری و بی توجهی به واقعی ترین نیازخود
نیاز جامعه پرستاری به یک رسانه امری نیست که در کلیت آن مناقشه ای وجود داشته باشد.
همچنین مستقل بودن و فراگیر بودن این رسانه هم چیزی است که در ذات یک رسانه موجب کارامدی آن میگردد.
پرستاران به چنین رسانه ای نیاز دارند تا عامل اتحاد و انسجام حرفه ای آنها باشد.
مرجعی باشد تا صدها هزار نفر پرستار و دانشجوی پرستاری ، برای اطلاع از آخرین اخبار و تحولات حوزه حرفه خودشان بدان مراجعه نمایند .
رسانه پرستاران باید جامع و مرجع اطلاعات و آگاهیهای پرستاری و سلامت در سطح کلان جامعه باشد.
این رسانه باید مستقل باشد تا گرفتار گروه و گروه بازی و منافع خاص نگردیده و انعکاس دهنده نگاه کل جامعه پرستاری باشد.
این رسانه باید زبان گویای جامعه پرستاری برای بیان مطالبات و مشکلات آنها در عرصه کار و فعالیت حرفه ای آنها باشد.
این رسانه باید معرفی کننده ماهیت واقعی حرفه پرستاری به جامعه و ترسیم کننده سیمای آن در ذهنیت افراد جامعه باشد.
پس پرستاران نیاز واقعی به رسانه ای دارند که جامع – مستقل و فراگیر باشد.
این راه بلند قدمهای زیادی را می طلبد – این شاید قدم اول باشد
اگر قدمهای بعدی نباشد ، قدم اول هیچ نتیجه ای نخواهد داشت.
پرستار یعنی مددکار و فردی میتواند مددکار و پرستار دیگری باشد که توانمند باشد اما پرستاران ایران خود نیاز به پرستار دارند - در مشکلات پیچ در پیچ و خم و چم زندگی یومیه چنان گرفتار و در سیستم پزشک سالار بهداشت و درمان کشور چنان اسیر شده اند که با تلقین تلقین و انرژی مثبت نیز نمیتوانند خود را راضی نشان دهند.در این میان ظلم مضاعف دیگر نداشتن رسانه است. ایجاد این وبلاگ راهکار نیست بلکه باید برسیم به هر پرستار یک رسانه و این یک رسانه است .بیائید صدای مظلومیت خود و فریاد دفاع از حقوق خود را به گوش همگان برسانیم.