تعرفه و تعرفه گذاری روال رایجی است که در موضوعات مختلف و با برآوردها و ارزیابی های علمی و کارشناسی و با لحاظ کردن آیتم های مختلف قیمت تمام شده و یا موضوع تورم جاری ، یک نوع ارزش گذاری ریالی روی خدمت انجام میگیرد.

تمام نرخ کالا و خدمات در بخشهای دولتی و خصوصی یک نوع تعرفه گذاری سالیانه را طی نموده و منابع ذیربط همه ساله نسبت به اعلام  و اعمال تغییرات آن اقدام میکنند.

آشناترین مقوله در بحث خدمات درمانی برای ارزیابی تعرفه گذاری خدمات پرستاری میتواند پروسه تعرفه خدمات پزشکی باشد.

در موضوع تعرفه گذاری خدمات پزشکی ، سازمان نظام پزشکی بعنوان منبع و مرجع تعرفه گذاری آنرا به وزارت بهداشت ارائه میکند و خروجی تعرفه ها برای بخش دولتی و خروجی لازم الاجرا بوده و بیمه ها هم مطابق فرانشیز تعیین شده در قرارداهای بیمه ای نسبت به پرداخت سهم بیمه اقدام میکنند.

در مورد تعرفه گذاری خدمات پرستاری گویا همگان حق اعمال نظر داشته و موافقت و مخالفت سازمان بیمه که متعهد به پرداخت هزینه های درمانی بیمه شدگان است نیز ملاک عمل قرار میگیرد.

خدمات پرستاری انجام شده به بیمه شده همانند سایر خدمات درمانی و دارو و تجهیزات مصرف شده برای درمان بیمار و آزمایشات و اقدامات پاراکلینیکی و تشخیصی همگی تعهداتی است که بیمه در برابر بیمه شده پرداخت میکند ولی به خدمات پرستاری که جزو لاینفک برنامه درمان است با مخالفت بیمه مواجه میگردد.

مخالفت بیمه هرچند غیرعادی اما تامین کننده منافع سازمان بیمه گر است اما لحاظ نمودن نظر بیمه از طرف مسئولان اجرایی تنها و تنها مربوط به دیوار کوتاه پرستاری بوده و ناشی از عادی شدن نادیده گرفتن حقوق پرستاران است.

مگر سازمان بیمه لازم است در قبال قیمت داروها و تجهیزات هم به بهانه اینکه فرانشیز آنرا می دهد ، حق نظارت داشته باشد؟

مگر سازمان بیمه در برنامه تعرفه گذاری سایر خدمات و محاسبه قیمت تمام شده سایر خدمات ، حق اظهار نظر دارد؟

چرا و چگونه سازمان بیمه این حق را پیدا میکند که با تعرفه گذاری خدمات پرستاری اظهار نظر و اعلام مخالفت نماید؟