موضوع مهاجرت از پرستاری به اشکال مختلف آن

بازخورد طبیعی شرایط نامناسب شغلی آنها در ایران است.

پایین بودن سطح رضایت شغلی در پرستاران چیزی نیست که نیاز به اثبات داشته باشد.

کاریابی در خارج از کشور یکی از گزینه های پرستاران ایرانی است که تعداد قابل توجهی از کارجویان پرستار را به خود جلب کرده و صرف نظر کردن پرستاران و فارغ اتحصیلان پرستاری از شرایط کار و استخدام پرستاری در داخل به قیمت اشتغال در کارهای غیرمرتبط با حرفه خود و یا حتی خانه نشینی نیز روی دیگر سکه مهاجرت از پرستاری است.

آنچه مسلم است آمار دقیقی از میزان مهاجرت انجام شده و اشتغال به کار پرستاران در دیگر کشورها ارائه نشده است و به رغم ادعاهای انجام شده از طرف نظام پرستاری که تایید سازمان نظام پرستاری را شرط لازم برای صلاحیت حرفه ای پرستاران ایرانی عنوان میکند واقعیت امر چیز دیگری است.

پرستاران با ارائه مدرک دانشگاهی معتبر و مدرک RN که آزمون خاص ریجستری است ، نیازی به ارائه تاییدیه نظام پرستاری برای احراز صلاحیت حرفه ای پرستاران برای اشتغال به کار در خارج ندارند و پرستاران حتی بدون نیاز به مداخله شرکتهای کاریابی و مهاجرت و اقامت هم بصورت فردی اقدام نموده و اقامت دریافت نموده اند.

به هرحال به نظر میرسد که جنجال ایجاد شده در موضوع مهاجرت 2000 پرستار به ترکیه یک نوع منازعه بین نظام پرستاری و شرکت کاریابی خاص باشد زیرا نظام پرستاری همچون موضوع تربیت و آموزش کمک بهیار، بحث اعزام نیروی کار به خارج را در انحصار خود میخواهد.

نویسنده این مطلب نه قصد مهاجرت به خارج را داشته و نه از این موضوع دفاع می کند بلکه میخواهد به شرایط صنفی نامناسب حرفه خود تاکید نموده و از مسئولین محترم بخواهد که تا دیر نشده است و وضعیت بدتر از این نشده است برای تامین نیازهای اولیه مراکز درمانی کشور و رفع اجحاف از جامعه خدوم پرستاری اقدام نماید.

مصاحبه ای که در ادامه مطلب درج شده است و عنوان آن برای این پست مطلب انتخاب شده است برگرفته از خبرگزاری مهر است.

جهت ملاحظه متن کامل گزارش روی پیوند ادامه مطلب کلیک نمائید.